Senin, 15 Mei 2023
Senin, 26 Maret 2018
Drama Bahasa Sunda
Posted by shelviraazka on Maret 26, 2018 with 2 comments
DRAMA
BAHASA SUNDA
TAHUN AJARAN 2017/2018
TAHUN AJARAN 2017/2018
“KADUHUNG”
Anggota :
Ø Ariq
Azis Rafael : Asep
Ø Aris
Risnandar : Bunbun
Ø Irham
Kusuma : Anhar
Ø Nisa
Arnisa : Susi
Ø Pahmi
Raihan : Burhan
Ø Resi
Hendini : Anabel
Ø Shelvira
Azka Afifah : Lia
Ø Ulfa
Khoerunnisa : Ma Isah
Ø Yelliendra
Mutiara : Wati
"KADUHUNG"
Di salah sahiji desa di Jawa Barat, aya hiji pamuda anu
tekun, rajin, soleh, tur sok babantu ka kolotna, ngarana teh Asep. Sabada subuh
manehna sok mantuan ngiderkeun dagangan indungna. Ti leuleutik manehna geus ditinggalkeun
ku bapana, sanajan kahirupana susah, manehna teu weuleh diajar soson-soson.
Asep : “Ma tos siap mah hayu atuh wang ngider, bisi kaburu kapiheulaan ku
panon poe”.
Ema : “Enya hayu... Sep dimananya gaganjelna?”
Asep : “Gaganjel naon ari ema?”
Ema : “Eta gaganjel sirah, da ari geus kolot mah sagala karasa Asep”.
Asep : “Euleuh... keun we engke ku Asep wae nyuhun mah ema”.
Asep jeung ema tuluy
indit ngiderkeun dagangana nu geus disiapkeun ti subuh mula.
Ema : “Sorabi... sorabi haneut bu... gorengana... bandros... bala-bala...”
Asep :” Barade ibu?” (teu lila Anabel ngaliwat)
Ema :” Neng bade? Ieu sorabi haneut, gorengan ge aya”.
Asep :” Euleuh-euleuh, ieu mah geuning jiga orang kota”.
Ema : “Heehnya, asa karek manggih Sep”.
“Nya eneng timana kitu?”
Anabel : “Heeh bu, abdi teh ti Jakarta, kakara cicing didieu ge”.
“ Eleuh ibu ari eta naon
geuning raremong kitu?”
Ema : “Sorabi neng eta teh, sok dipeser atuh. Pangaosna teh dua rebu tilu,
tapi sok ka eneng mah tilu weh dua
rebueun”.
Anabel :” Kela-kela, atuh ari kitu mah sarua wae, hayu ah bu keweh deui”.
Ema : “Ih si neneng mah hanas tunya-tanya meuli heunteu”.
“Tuh peupeujeuh Sep, ulah
nurutan kawas orang kota, kalakuanana teh sakadaek”.
Asep : “Ih moal atuh ma, piraku we Asep kitu”.
“Eh ma geuning geus
beurangnya. Asep mangkat heula ma, bisi kabeurangan sakola”.
Ema : “Heeh jug Sep, kahade di jalana, sing pinter”.
Satepina di sakola si Asep panggih deui jeung awewe nu tadi di
jalan, anu teu jadi meuli dagangan indungna.
Asep:“Eh eh eh… anjeun teh nu tadinya?”
Anabel
:“Oh… heehnya maneh teh nu nyuhun
dagangan tadi? Saha atuh ngarana?”
Asep
:“ Abdi
Asep”. (seuri bari nyodorkeun leungeuna)
Anabel : “Abdi Ana pindahan ti Jakarta.Apal teu sakola paling elit di Jakarta?Tah
abdi tehpindahan tidinya.Bapa abi teh
salah sahiji anggota DPR geuning, apal mereun?Tah ayeuna abdi pindah kadieu teh ngilu ka indung, kusabab kontrakan didieu eweuh
nu ngurus”.
Asep :“Oh
muhun-muhun”. (bari seuri)
Anabel :“Geusnya
ah erek abus ka kelas”.
Susi
:“Heh heh heh… etanya murid anyar teh?”
Burhan :“Oh
heeh geulisnya”.
Wati :“Heeh
bener euy, cicing-cicing wang tanya”.
“Heh murid anyarnya? Saha ngarana?”
Anabel :“Anabel panggilana Ana”.
Susi :“Panggilana?
Sugan teh panggeulisna”.
Burhan :“Nya
geulis atuh tibatan maneh mah”.
Pas maranehna keur nanya si Ana, aya deui murid anyar lalaki jeung
awewe.Datang abus kakelas diuk dina bangku anu kosong. Ari kitu maranehna teh
adi lanceuk, sarua pindahan ti kota.
Lia
:“Bang ni asa gararinihnya”.
Anhar
:“Heeh ih karampungan”.
Burhan
:“Ari itu teh sarua murid anyar? Meuni
asa balaga pisannya ngomongna”.
Susi
:“Geus puguh ieu mah kampung”.
Wati
:“Mesing cicing di kampung oge da urang mah teu kampungan”.
Bunbun
:“Heh barudak enggeus-enggeus yeuh aya
hasil ulangan. (barudak nempo hasil ulangana masing-masing)
Anabel
:“Ih...Asep”.
Lia
:“Aya naon aya naon?”
Anabel
:“Ieu si Asep tempo geura peunteuna meni
gede pasti Asep pinter nya?”
Asep
:“Heunteu
ah nya kitu we”.
Lia
:“Atuh Sep kumaha mun ngajarkeun arurang,da
abimah te ngarti kana pelajaran teh”.
Anhar
:“Kalemlah ke keur jajan mah diberean Sep”.
Asep
:“Ah bener ieu teh daek kitu diajar ku abdi?”
Anabel
:“Peuting ayeuna we atuh Sep di teun
urang yap?”
Asep
: “Ih dimana atuh imahna?”
Anabel
:“Ih eta apal teu? Imah gedong nu deket
parapatan Haji Odang?”
Asep
:“Oh heeh apal-apal”.
Wati
:“Asep… dieu geura”.
Asep
:“Kumaha-kumaha?”
Susi
:“Asep peuting ayeuna wang ngerjakeun
pancen babarengan yap”.
Wati
:“Heeh yap wang di teun Asep”.
Asep
:“Ih kumahanya da moal bisa peuting ayeuna
mah”.
Susi
: “Naha geuning?”
Burhan
:“Heeh pan biasa na oge sok daek diajak
babarengan teh”.
Asep
:“Ih da peuting ayeuna mah teu bisa, rek
ngajarkeun barudak anyar”.
Wati
:“Ih maneh meuni kitu, heeh geus atuh
lah”.
Asep
:“Ih lain kitu…”
Bunbun :“Geus enggeus maksud Asep mah mereun
lain embung jeung arurang, tapi hayang adil ka sarerea.
Panan jeung urang mah geus sering ieuh, pan ari itu mah kakara”.
Susi
:“Heuh naon atuh ah, geus jug lah kaditu”.
Peutingna Asep mangkat ka imah si Ana sakumaha anu geus
direncanakeun ti beurang.Didinya geus ngarumpul, geus siap diajar jeung Asep.
Kaditu namah maranehna diajar nepika ngarti, teu karasa waktu nyerelek, jam
sapuluh Asep kakara balik ka imahna.
Asep
:“Maa…”
Ema
:“Nya Asep geus timana wae Asep?”
Asep
:“Ema
apanan Asep teh geus ti imah babaturan, geus ngajarkeun babaturan anyar anu tikota tea”.
Ema
:“Euleuh… ari Asep geuningan, naha teu
bebeja heula? Ema deudeupeun, jaba nepika peuting
kieu, bebeja
heula engke mah”.
Asep
:“Enya heg ma…”
Asep langsung abus ka kamberna
sare tibra nepika subuh, padahal ema na rariweuh mereskeun dagangan sorangan.
Ema
:“Sep hudang, geus beurang. Bantuan ema
meuni rariweuh kieu”.
Asep
:“Cik
atuh ma lah, tunduh keneh Asep teh”.
Ema
:“Ieu teh geus subuh Sep, bantuan ema
ngagoreng rek kumaha loba keneh kieu”.
Asep
:“Heeh atuh ema kela, ma
Asep mah moal ngilu ngidernya, cape kieu rarasaan teh jaba kudu isuk-isuk
datang ka sakola.
Ema
:“Oh heeh atuh Sep”.
Tidinya unggal peuting Asep sok ka imah si Ana, Asep geus rubah
ayeuna mah, boh ka babaturana kitu oge
ka emana. Nu biasa na sok mantuan ngiderkeun dagangan ayeuna mah tara kusabab
cape tea balikna peuting wae. Nepika hiji waktu si Asep ditanya ku
babaturanana.
Bunbun
:“Asep kamana wae? Naha ayeuna mah asa
jarang babarengan?”
Asep
:“Heehnya urangna sibuk ayeuna mah”.
Susi
:“Jaba ayeuna mah Asep teh tara mantuan
si ema, dagangna teh sok berang wae ayeunamah sok kapiheulaan
ku batur. Karunya Asep ih”.
Wati
:“Alah si Asep wae, gaul na oge jeung nu
ngota wae ayeuna mah”.
Burhan
:“Yeuh Sep si ema teh geus kolot”.
Asep
:“Naon sih maraneh nguruskeun hirup
urang”.
Burhan
:“Ih Sep lain kitu, urang mah salaku
babaturan maneh ngan ngingetan hungkul”.
Susi
:“Kamana atuh Asep nu baheula teh?”
Wati
:“Nu sok babantu, nu sok nurut ka emana, jeung nu tara mopohokeun babaturanana”.
Anhar
:“Yeuh dengekeun,
urang ge ka si Asep teh teu cuma-cuma, tidinya oge si Asep teh
boga penghasilan
sorangan. Ari maraneh naon hah? Sok ngarartitara?
Sok mere naon ka si Asep?”
Wati :“Heeh
da urang mah teu boga duit, sakieu ayana teu jiga maraneh nu saetik-saetik
nateh ku
duit. Geus jig lah kaditu maneh mah. Pan
kahayangna jeung nu loba duit maneh mah”.
Tidinya si Asep geus tara patanya deui jeung babaturan baheulana. Dina wanci peuting Asep
kakara balik ti imah Ana, manehna nempo emana keur ngajoprak di tengah imah
dina samak.
Asep
:“Ma...
tempo yeuh asep mawa duit loba, hasil kesang asep sorangan tina ngajarkeun barudak.
Geus ah ma Asep ka kamber heula”.
Ema
:“Sep dieu
heula, pangmawakeun cai keur ema, ema mah rek
nangtung ge teu kaduga”.
Asep
:“Ih cik
atuh ma, karek ge ngagoler ngalempengkeun cangkeng”.
Ema
:“Ih budak teh…” (bari cengkat mawa cai nu teu lila bahe ngalembereh).
Asep
:“Gusti teuing nya aya naon deui atuhkarek
ge rek ngalenyap, kolot teh
ngariweuhkeun wae pan
apal Asep teh karek balik”.
Ema
:“Astagfirulloh, Asep geuningan ngomong
teh kitu?Siga kasaha wae ka ema teh”.
Asep
:“Gandenglah ma, heeh da cicing di imah teh
kalah musingkeun”.
Asep kaluar ti imahna bakat ku lieur nyanghareupan emana.Manehna
milih meuting di imah babaturana nyaeta Anhar.Sedengkeun
emana nu keur geuring ditinggalkeun diimah sorangan.
Nepika isuk nadeui Asep can
balik keneh wae.
Burhan
:“Wang ka imah si Asep yap wang menta hampura”.
Bunbun
:“Heeh bener wang bari ngaliwet wae
kitu?”
Wati
:“Ih patungan
ulah?”
Susi
:“Geus lah kewe ditalangan heula kabeh ku
urang”.
Burhan
:“Hayu atuh wang mangkat”.
Susi
:“Asep…”
Wati
:“Aaasep…”
Bunbun
:“Sep?”
Burhan
:“Asep yeuh urang…”
Susi
:“Ih eweuh wae geuning, teang wae
kajero?”
Wati
:“Heeh bener euy”.
Bunbun
:“Uluh-uluh geuningan… heh kadarieu”.
Sarerea
:“Aya naon aya naon?”
Susi
:“Ya Alloh
ema, ema kunaon geuningan ngagoler didieu”.
Wati
:“Ema, na si Asep kamana? Kolot keur ripuh
kieu di tunggal-tinggal wae”.
Sarerea
:“Asep...
Asep...”(sararea neangan Asep ka unggal rohangan)
Susi
:“Engges engges heula, ayeunamah cicing
tungguan wang teangan heula si Asepna”.
Wati
:” Heeh buru, hayu Susi gewat”.
Susi jeung wati neangan Asep kaluar imah.Teu jauh tidinya
maranehna manggihan Asep keur ulin jeung babaturana.
Susi
:“Ih Wati-Wati, itu si Asep”.
Wati
:“Tempo ituh gewat wang samperkeun”.
Susi
:“Asep geuninganannya keur naon didieu,teu nyaho itu ema maneh keur
sakarat?”
Wati
:“Nya ari maneh geuning teu mikir pisan,
kolot maneh keur ripuh kitu na ari maneh hare-hare
wae”.
Asep
:“Nya kunaon da Asep mah teu apal sing nyaan nagen”.
Anhar
: “Bohong lah bohong tong di denge”.
Lia
:“Heeh Sep,
piraku wae ari bener mah”.
Asep
:“Heeh da peuting ge jagjag keneh ema teh”.
Wati
:“Ari maraneh geuninganan, urang mah
ngomong saayana teu di aya-aya”.
Susi
:“Geus buru balik ari saenyana nyaah ka
kolot mah”.
Lia
:“Geus atuh Sep lah wang ulin wae pan rek
ka warnet”.
Anhar
:“Heeh yap buru-buru”.
Anabel
:“Ih ulah kitu wang teang heula we bisi
kunanaon, pan si Asep-Asep keneh nu ripuh namah.
Wati
:“Heeh atuh lain tatadi, marukankeun urang ngabohong”.
Kabehanana indit ka imah Asep rek neang ka ayaan si ema, nu ceuk beja namah si ema teh keur ripuh sakarat.
Susi
:“Euleuh-euleuh ema…”
Wati
:“Asep,
si ema…”
Asep
:“Ema… ema… kunaon ema? Ema hampura Asep ema…”
Bunbun:“Geus Asep, doakeun we ayeuna mah, doakeun ema sing tenang, sing ditampi iman islamna, ditempatkeun
di sisi Alloh SWT. Insyaalloh ema gen geus ngahampura sadaya kasalahan
Asep”.
Asep
:“Ema hampura Asep ema, Asep teh geus
mopohokeun kanyaah ema, teu nurut ka ema,
Asep hanjakal ma…ema…”
Langganan:
Postingan (Atom)